‘Ik wil bruggen bouwen tussen de Europese en Arabische wereld’

Sinds kort is Faris Alqubati als medewerker jongeren actief voor New Dutch Connections, maar we kennen hem al veel langer. Hij doorliep ons traject ‘Ondernemen in je eigen toekomst’, was erbij toen Hare Majesteit Koningin Maxima New Dutch Connections bezocht na het winnen van het appeltje van Oranje en hield vorig jaar een indrukwekkende speech bij de Internationale Talentenmarkt in Amsterdam. Begin dit jaar hoort Faris na vier jaar wachten dat hij een verblijfsvergunning krijgt en kan hij nog actiever bezig zijn met de invulling van zijn toekomstplannen. ‘Ik wil bruggen bouwen tussen de Europese en Arabische wereld.’ Tijd voor een nadere kennismaking met Faris.

– Door Gerard van den Berg

Het nieuws over het verkrijgen van een verblijfsvergunning voelt voor Faris als een erkenning van zijn verhaal. ‘Het voelt terecht, omdat er in Jemen een oorlog woedt. Deze verblijfsvergunning bevestigt dat het geen vergeten oorlog meer is. We hebben onze stem laten horen.’ Zijn coach is zo enthousiast over het nieuws dat zij de Nederlandse vlag uithangt voor Faris. Hij moet er om glimlachen. ‘Kennelijk is dat de Nederlandse manier om te zeggen dat je heel blij bent.’

Faris is vier jaar bezig geweest om een verblijfsvergunning te krijgen in Nederland. ‘Toen ik in het AZC zat zeiden ze dat er na zes maanden werd bekeken hoe de situatie in Jemen is. Na die zes maanden kwamen er nog een keer zes maanden bij. Na een jaar had ik nog niets gehoord. Ik ging naar mijn advocaat, maar die zei dat ik moest wachten.’  Maar Faris kan niet langer wachten en wil in actie komen. ‘Ik dacht: in Jemen is oorlog! In Syrië ook, maar óók in Jemen! Waarom beseffen zij zich dat niet hier? Mensen moeten weten dat er daar óók oorlog is. Syrië is groter, maar in Jemen zijn ze ook niet aan het spelen. De hele wereld vecht in mijn land. Het is heel complex.’

‘We hebben meer ‘in common’ dan dat van we van elkaar verschillen’
Faris weet ook de Jemenieten in Nederland te mobiliseren om hun stem te laten horen. Een ingewikkeld proces. ‘De laatste jaren zijn er ongeveer 130 Jemenieten naar Nederland gekomen. We zijn met weinig, omdat het moeilijk is om uit Jemen weg te gaan. Het is lastig om Jemenieten bij elkaar te brengen vanwege hun verschillende achtergronden. In Jemen zijn verschillende stammen, wat leidt tot verschillende meningen.’ Maar dan komt de bruggenbouwer in Faris naar boven. ‘Ik heb aan iedereen geschreven: ‘Wij gaan niet praten over wat er in Jemen gebeurt. Dat is allemaal politiek en we gaan niet over politiek praten. Ik respecteer jouw mening en waar jij vandaan komt. Wij hebben een ander doel. Wij willen onze situatie hier in Nederland verbeteren.’ Het blijkt te werken. ‘Ze hadden allemaal vertrouwen in mij, omdat ze weten dat ik niet bij een bepaalde politieke partij betrokken ben. We hebben meer ‘in common’ dan dat we van elkaar verschillen. Ik hoop dat dit ook de toekomst is voor Jemen. Samenwerken en samenleven. Net als hier in Nederland. Voor onze kinderen, voor ons land.’

Faris begint een Facebookpagina  Yemenis in Netherlands, waar hij mensen op de hoogte houdt over de situatie in zijn geboorteland. Ook weet Faris samen met andere Jemenieten een demonstratie op touw te zetten in Den Haag. ‘Ik ben bij de advocaat begonnen, vervolgens ben ik naar IND gestapt. Ik heb gezegd dat we een demonstratie willen organiseren om onze stem te laten horen en onze situatie hier in Nederland te veranderen. Vervolgens heb ik bij NDC een meeting georganiseerd en hebben we een plan gemaakt. Het was best een operatie, omdat sommige mensen geen geld hadden om te reizen. Er zijn mensen geweest die vrijwillig geld hebben gegeven of die ons hebben geholpen bij het organiseren van de demonstratie. Naast NDC hebben we veel steun gehad van de organisatie ‘Wij zijn hier’.
Van doorslaggevende betekenis zijn de skills die Faris bij New Dutch Connections heeft geleerd. ‘Dankzij NDC heb ik nieuwe mensen kunnen ontmoeten, heb ik mijn netwerk kunnen uitbreiden en heb ik me verder kunnen ontwikkelen. Ik heb zelfs de koningin ontmoet.’

‘Hij heeft mij een goede toekomst gewenst; voor mij was dat heel belangrijk’
Een dag voor de geplande demonstratie loopt Faris toevalligerwijs premier Rutte tegen het lijf. Een unieke kans, die Faris met beide handen aangrijpt. ‘Wij waren op weg naar vrienden in Zoetermeer, maar mijn vrouw wilde in het centrum van Zoetermeer uitstappen om nog wat bood

schappen te doen. Ik zag daar allemaal mensen rondom één persoon staan en dat bleek premier Rutte te zijn.’ Faris vraagt de premier om één minuut van zijn tijd. ‘Ik heb er uiteindelijk drie van weten te maken. Ik heb hem laten weten wat mij bezig houdt. Ik ben trots dat hij mijn verhaal heeft gehoord. Dat de leider van Nederland hoort wat er in Jemen gebeurt. Hij heeft naar mij geluisterd! Hij heeft mij een goede toekomst gewenst; voor mij was dat heel belangrijk.‘

‘Ik wilde alles proberen om hier een bestaan op te kunnen bouwen’
Een dag na de ontmoeting met Rutte vindt de demonstratie plaats op het plein bij de Tweede Kamer. Met succes. Twee weken later horen ze dat staatssecretaris Dijkhoff heeft besloten dat de Jemenieten hier kunnen blijven. ‘Ze hebben de besluitvorming versneld.’ Voor Faris betekent het veel. ‘Ik dacht: together stronger. Als we met z’n allen optrekken, weet  je nooit wat er gaat gebeuren. Ik wilde niet stil blijven zitten.  Of er echt iets ging veranderen was niet in mijn handen. Ik geloof dat dit in Gods hand is, maar je moet niet stil blijven zitten.’ Aan alles merk je de persoonlijke drive van Faris. ‘Ik heb dromen en een familie om voor te zorgen. Ik wil doorgaan met mijn leven. Ik wilde alles proberen om hier een bestaan op te kunnen bouwen. We leven hier in een democratisch land waar jij je stem kunt laten horen. In Jemen zou dat niet kunnen. Wij zijn in een oorlog terecht gekomen en door die oorlog heb je een andere plek nodig waar je veilig kunt leven. Dat zou jij ook willen als er hier een oorlog uitbrak. Ik ben niet zielig. Ik wil geld verdienen en een mooi bestaan opbouwen met mijn gezin. In de toekomst hoop ik mijn dochter het land te laten zien waar ze vandaan komt. Dat is geen droom voor mij. Dat gaat gebeuren!’

Betekent de erkenning van de Jemenieten in Nederland voor Faris ook dat hij zelf als mens erkend wordt? ‘Ja, je voelt dat je gehoord wordt. Dat je erbij hoort. Dat is één van de dingen die je moet voelen om je ergens thuis te voelen. Ik voel me hier nu meer thuis dan voor die erkenning.’
Wat is thuis voor jou? ‘Thuis is waar jij je welkom voelt. Waar jij je niet vreemd voelt. Dat gevoel komt met de tijd. Je bent vreemd als je de taal niet goed kent en de regels niet weet. Sommige mensenogen zeggen: je bent vreemd, andere zeggen: je bent goed. Als ik nog eens over deze vraag nadenk, denk ik dat ik eigenlijk nog op zoek ben naar het antwoord op deze vraag…’

De komende tijd gaat Faris zich naast het werk voor NDC richten op zijn studie. ‘Ik wil International Business and Management studies gaan volgen. Ik moet nog veel vaardigheden leren, maar ik wil mijn droom van bruggenbouwer verwezenlijken.’ De komende tijd is hij actief voor NDC. Wat wil hij jongeren meegeven? ‘Ik wil een voorbeeld zijn voor ze en ze vertellen dat ze door moeten gaan. Je moet zelf proberen een netwerk op te bouwen. Je bent hier in Nederland, dus moet je stappen zetten. Als jij probeert je netwerk op te bouwen en goed met mensen om te gaan, dan wordt jouw leven gemakkelijker. En dat van andere mensen ook. Dan kan je elkaar begrijpen.’