Maatje van NDC Iana Hilhorst reist af naar Griekenland, Libanon, Jordanië en Turkije om te zien wat ze voor vluchtelingen kan betekenen.
‘Ik kan het al die mensen die ‘in het midden zitten’, die niet zo goed weten wat een vluchteling is en wat ze zich daarbij moeten voorstellen, aanraden. Juist omdat het niet zo formeel is. Je moet elkaar zien als mensen. Geen onderscheid maken tussen vluchteling of niet-vluchteling.’ De 21-jarige Iana Hilhorst is nog erg vol van het traject ‘Ondernemen in je eigen toekomst’ van de ToekomstAcademie Utrecht. Samen met haar tante vormde ze de afgelopen maanden een tandem om de jonge vluchteling Marwan te begeleiden. Het heeft veel losgemaakt bij Iana. Zoveel, dat ze deze week afreist naar Griekenland om daar met eigen ogen te zien hoe de situatie daar is. ‘Na Griekenland reis ik ook nog naar Libanon, Jordanië en Turkije. Ik wil daar met een open blik kijken wat ik voor vluchtelingen kan betekenen.’
Tekst: Gerard van den Berg
Foto’s: Gerian Alofs
Iana Hilhorst studeert humanistiek in Utrecht. Ze maakt zich zorgen over de tweedeling, die door de vluchtelingenstroom is ontstaan in Nederland. ‘Je moet vóór of tegen vluchtelingen zijn. Terwijl er super veel mensen zijn die in het midden zitten. Als je goed over alles nadenkt, ontdek je dat het allemaal niet zo heftig hoeft te zijn. Maar het is heel gemakkelijk om wat te roepen, als je niet weet hoe het precies zit. Ik vind het ook lastig dat er gepraat wordt over DE vluchtelingen. Ze worden niet gezien als mens met een keuze. Als een mens dat zelf ook iets wil ondernemen.’
Voor Iana is het duidelijk dat ze in actie wil komen. Op een informatieavond van ‘Welkom in Utrecht’ maakt ze kennis met New Dutch Connections. ‘Ik vind dat mensen de kans moeten krijgen om over zichzelf na te denken en zichzelf te ontplooien. Dat je de kans krijgt een leven te hebben in plaats van alleen maar zitten wachten. Ik vind dat een recht van ieder mens.’
Hoewel Iana zeer gedreven is, vindt ze best wel eng om als maatje van een vluchteling aan de slag te gaan. ‘Het is toch een onnatuurlijke manier om met iemand in contact te komen en te zeggen: ‘Hoi, ik ben jouw maatje en ik ga jouw vriend worden. Ik vond het bijzonder om te ontdekken dat ik dat wel kon.’ Samen met haar tante – Yola Claasen – ondersteunt ze Marwan. Tijdens het traject ontdekt hij dat hij in de toekomst als fysiotherapeut aan de slag wil. ‘Hij is zeer gedreven en gemotiveerd, terwijl hij nog maar 16 jaar is. Dat had ik helemaal niet op die leeftijd. Het is zo tof om te zien hoe hij dat allemaal doet en uitzoekt. Heel zelfstandig.’Het mooiste voorbeeld is nog wel als ze samen aan het oefenen zijn voor de presentatie van de Talentenmarkt. ‘Op een gegeven moment zei hij: meer ga ik niet zeggen. Dat is een verrassing. Terwijl wij juist met hem wilden oefenen en hem tips wilden geven. ‘
Wat heeft Iana geleerd van Marwan? ‘Dat kan ik niet goed benoemen. Ik heb vooral als maatje gefungeerd. Lekker chill, het luchtig gehouden. Ik vind het mooi als hij zegt: ik ga dit nooit vergeten. En dat hij bij de evenementen steeds meer los begon te komen. Na de Talentenmarkt trok hij me uit het publiek om samen te dansen.‘ Marwan en Iana blijven contact met elkaar houden. ‘Vier maanden is best kort om echt elkaar te leren kennen. Ik ben nu pas echt een band met hem aan het opbouwen. Met Pasen hebben we met vrienden een lunch georganiseerd en spelletjes gedaan. Dat willen we vaker gaan doen. Ik wil daar graag in investeren. Dat is ook de reden dat ik nu nog niet aan een andere jongere gekoppeld wil worden. Maar ik zou het iedereen aanraden. Vooral die mensen die niet zo goed weten wat vluchteling zijn betekent en wat zij zich daarbij moeten voorstellen. Juist omdat het niet zo formeel is. Je ontmoet elkaar als mensen.’
Die ontmoeting met mensen staat ook centraal in de reis van Iana naar achtereenvolgens Griekenland, Libanon, Jordanië en Turkije. ‘Ik ben nu wel aan het studeren, maar er gebeurt zoveel in deze wereld. Over 20 jaar gaan we het hier over hebben. Ik wil dan niet zeggen: ik heb me er wel mee bezig gehouden, maar ik was vooral bezig met mijn studie. Ik heb niets gedaan. Misschien wil ik wel stoppen met mijn studie om vrijwilligerswerk in Griekenland te gaan doen.’
Om hierachter te komen reist Iana de komende weken door verschillende landen. Wat ze verwacht van deze reis? ‘Ik probeer heel bewust niets te verwachten en probeer er met een open blik in te gaan. Ook ga ik niet op zoek naar vluchtverhalen. Als iemand het aan mij wil vertellen, dan vind ik dat interessant. Maar ik wil vooral kijken naar de toekomst. Wat heeft hij of zij nu nodig? Wat zijn de verwachtingen? Wat zou iemand zoals ik kunnen doen? Wat het antwoord hierop is weet ik niet. Ik denk niet dat het gaat om de held spelen met het uitdelen van dekentjes. Ik denk dat er iets anders nodig is. Ik weet niet wat dat is. Misschien kom ik dat tijdens mijn reis te weten.’
De komende weken zullen we Iana volgen op haar reis. Je kunt haar verhalen ook volgen via haar eigen blog.
