[blue_box]
“Het mooiste vond ik om te merken met wat een enorme passie de jongere kon vertellen over zijn drijfveren. De passie en zijn enthousiasme waarom hij mensen wil bereiken met zijn verhaal. Dat hij graag wil dat mensen zich ontwikkelen en open leren staan voor elkaar, ondanks elkaars verschillen. Zijn manier van denken, met een bepaalde diepgang, laat voor mij zien dat overal ter wereld, waar mensen ook vandaan komen en met wat ze ook hebben meegemaakt, mensen het goede willen voor elkaar. Dat ze kracht hebben om door te gaan, ondanks wat hen is overkomen.”
[/blue_box]
Naam: Sanne van Dijk
Geboortedatum: 23 januari 1983
Beroep in het dagelijks leven: Psycholoog in het VSO
Coach van een asielzoekers sinds maart 2014
Over mezelf en mijn motivatie
Sinds mijn kindertijd heb ik al interesse in andere culturen, gebruiken, verhalen. In 2012 ben ik afgestudeerd als religiewetenschapper, maar op het moment heb ik daar verder geen betaald werk in. Daarnaast heb ik in mijn huidige werk te maken met een hele andere doelgroep en leek mij dit een mooie kans om in aanraking te komen met mensen/jongeren waar ik interesse in heb.
Ik ben benieuwd naar de verhalen achter de mensen, wat ze drijft, waar ze voor staan en ik vind dat iedereen kansen verdient om te mogen worden wie ze zijn. Ook vind ik het belangrijk om naar mogelijkheden te kijken, hoe je zoveel mogelijk uit jezelf en het leven kunt halen, ook al lijkt het op het eerste gezicht uitzichtloos, moeilijk en onduidelijk waar je heen moet of kan gaan. Dit sluit goed aan bij de missie van New Dutch Connections, dus toen ik op de website van nieuwwij.nl de oproep voorbij zag komen dat ze coaches voor asielzoekers zochten, meldde ik mij aan.
Over de begeleiding en de jongere
Tijdens het empowermenttraject OIET begeleidde ik als coach een jongere die op dat moment niet meer naar school ging. Hij had wel een beetje voor ogen wat hij wilde met zijn toekomst, maar hij had er geen duidelijk beeld bij. Door te praten met elkaar, door kennis te maken met mensen die werkten op het terrein van de interesse van de jongere, zag je dat hij steeds beter voor ogen kreeg, wat hij voor zichzelf wilde in de toekomst. Gaandeweg werd voor hem steeds meer duidelijk welke opleiding en school hij wilde en kon gaan volgen om een diploma te kunnen halen. Hierdoor ontstond er ook een stuk motivatie om weer naar school en om verder te gaan.
De jongere kon zich goed uitdrukken in het Nederlands. Dat maakte dat we elkaar relatief makkelijk konden begrijpen. We hebben veel gepraat en afspraken gemaakt. Dit werkte goed in het contact. Gaandeweg werd het contact ook steeds meer open. Was het de eerste keren nog wat terughoudend, gaandeweg kwam er steeds meer vertrouwen. Belangrijk was hierbij denk ik, dat ik vooral de jongere gevolgd heb (wat wil hij, wat houdt hem nu bezig) en aan de hand waar hij mee bezig was, advies kon geven. Ik denk dat als ik te directief geweest was (te veel vanuit mijn eigen kader had gedacht en bijvoorbeeld opdrachten had opgedragen), de jongere was afgehaakt. Daarnaast heb ik hem ruimte gegeven om dingen te laten zien en te vertellen, die hij leuk vindt, die hem raken en waar hij mee bezig is (bijvoorbeeld muziek, foto’s, verhalen).
Ik heb het contact met de jongere als prettig en waardevol ervaren. Door elkaar elke week een uur, soms iets langer, te zien en ondanks verschillende achtergronden en levens, is het mogelijk om in een vrije korte tijd een bepaalde band met elkaar op te bouwen. In het contact stond vooral de toekomst en nu centraal en niet zozeer het verleden.
