Anne van der Heide, algemeen directeur van Bizzomate en (super)coach bij de ToekomstAcademie Rotterdam:

“Ik ben actief binnen de ToekomstAcademie in mijn woonplaats Rotterdam. Daar zet ik mij in als coach en als supercoach, wat zoveel betekent als de coördinator van een groepje coaches. Iedere jongere die deelneemt aan de ToekomstAcademie krijgt een coach (en een maatje) en deze gaan samen aan de slag om te (her)ontdekken wat de jongere wil worden en hoe dat mogelijk gemaakt kan worden. De doelgroep is enorm divers, van jonkies van 14, 15 jaar tot hoogopgeleide mannen en vrouwen van eind 20. De rol van coach is dus ook heel divers en afhankelijk van de jongere, zijn of haar achtergrond en droom. Als coach brengt naast je naast tijd vooral ook je eigen netwerk mee. Iedereen kent wel iemand, die iemand kent, die iemand kent… die kan helpen! Bij aanvang van het project, werd mij dit meteen duidelijk.

Begin vorig jaar ontmoette ik Abdul Rahman. Op een wervingsavond voor vrijwilligers van NDC sprak iemand mij aan. Zij had voor haar afstudeerproject met een gemotiveerde jongeman met een afgeronde IT opleiding gesproken, en omdat ik in de IT werk, of ik hem niet kon helpen? Dat wilde ik wel proberen. Een paar weken later was het zover, mijn ontmoeting met Abdul Rahman. Tijdens onze kennismaking hebben we vooral gesproken over zijn doelen: werken in zijn vakgebied en later doorstuderen. Hij is in Syrië afgestudeerd met een specifieke IT-specialisatie, maar had nog weinig relevante werkervaring en nog geen professioneel CV – net als iedere andere starter. Hij was al ruim een jaar in Nederland en volop bezig met het leren van de taal. Ook onderzocht hij de mogelijkheden om verder te gaan studeren. Maar zijn echte droom was toch wel om eerst een baan te vinden en daarna parttime te gaan doorstuderen. Dus dat zijn we gaan proberen!

In de koffiedates die na onze kennismaking volgden, hebben we samen zijn CV gemaakt, die ik vervolgens namens hem aan twee mensen binnen mijn netwerk heb doorgestuurd. Een er van was mijn zwager, die ook werkzaam is in de IT-sector. Hij heeft op zijn beurt het CV van Abdul Rachman onder ogen gebracht bij Axians in Capelle aan de IJssel.

HR manager van Axians, Wendy Luijten, kreeg het CV doorgestuurd van een van de directeuren van Axians met de vraag: “kun jij wat voor hem betekenen?”. En zo geschiedde, Abdul Rahman mocht op gesprek komen en is vorig jaar gestart bij Axians als één van de vijftien young professionals! Axians is heel erg blij met hem. “Hij had zich goed voorbereid voor het gesprek en het was vooral direct gezellig. We hebben afgesproken dat we het één week over de Syrische vluchteling mochten hebben en daarna heette hij Abdul. En dat is hij ook, gewoon Abdul: geen uitzonderingen, geen speciale dingen, een ijverige slimme vent met doelen”, aldus Wendy.

Anne: “In maart dit jaar, exact een jaar nadat ik aan hem werd voorgesteld, zaten Abdul Rahman en ik samen op het podium van het Ro Theater in Rotterdam bij een wervingsbijeenkomst waar wij vertelden over ons avontuur. Hij gaf toen een heel simpel advies wat mij direct raakte en enorm inspireerde: deel je doelen. En dit is ook precies hoe hij is gekomen waar hij nu is. Zijn doel in Syrië was om na zijn afstuderen te gaan werken en daarnaast door te studeren. Door dit doel te delen zit hij waar hij nu zit: middenin de uitvoering van zijn doel. Een mooie baan bij Axians en volgend jaar start hij hopelijk met een master in Networking Engineering aan de UVA.

Er zijn verschillende voorbeelden in de groep van coaches en jongeren waar, door het ontdekken van de doelen en ze te delen, er leuke, grote en kleine stappen gemaakt worden. Er wordt stage gelopen bij een timmerbedrijf, met opleidingen gestart en vooral gewerkt aan het opbouwen van een eigen netwerk. Er zit enorm veel ondernemingsdrift in de groep jongeren en daarom is er in Rotterdam een speciale module ontwikkeld waar de jongeren, begeleid door coaches, een business plan leren schrijven.

Naast het contact tussen coach en jongere, hebben de coaches onderling ook intervisiesessies waar de doelen van de jongeren, en de uitdagingen gedeeld kunnen worden. Zo kunnen de coaches ook de netwerken van de andere coaches inzetten. En het blijkt keer op keer: iedereen kent wel iemand die op zijn beurt ook weer iemand kent die iets kan bijdragen aan het bereiken van de doelen van een ander. Of dat een vluchteling is, je buurman of iemand die je toevallig ontmoet. Deel je doelen en wie weet kan iemand jou helpen! En niet onbelangrijk, misschien kun jij iemand anders helpen zijn doel te bereiken en dat hoeft echt niet veel tijd te kosten.”