Loekie Cornelissen werkt al 15 jaar als professioneel trainer, (team)coach en procesbegeleider voor de Loekan groep. Tijdens dit werk ontmoet ze Bright Richards. Hij neemt haar mee in een hele nieuwe wereld. De wereld van vluchtelingen. Loekie werkt met alleenstaande vrouwen in Amersfoort en met illegalen in Utrecht.

Tekst: Gerard van den Berg

“Door het werk met vluchtelingen kwam mijn eigen verleden ook weer naar boven drijven. Het raakte iets van mijn roots. Daardoor ben ik mijn oma meer gaan waarderen.”

Wat maakt deze trainingen anders dan de trainingen die je geeft voor je eigen bedrijf?
‘Het is echt een hele andere doelgroep. Deze mensen leven tussen hoop en ontkenning. Ze durven niet te hopen, omdat ze bang zijn om een tik op de neus te krijgen. Ze zijn stil gehouden en in hun hokken gehouden. Dankzij het werk van New Dutch Connections komen ze daar voorzichtig weer uit.’

Wat was het mooiste moment tijdens het werken met vluchtelingen?
“Het verhaal van Angel maakte grote indruk op me. Zij was erg geraakt door de mishandelingen van vrouwen in haar land en wil daar iets aan doen. Ze is slim genoeg en verbaal sterk, maar weet niet hoe ze dit moet aanpakken. Wij hebben haar geholpen om als mensenrechtenactivist aan de slag te gaan. Maar ook het verhaal van een vrouw die plastisch chirurg wil worden raakte me. In haar land sta je ten dode opgeschreven als je misvormd bent. Zij wil hier iets aan doen als plastisch chirurg. New Dutch Connections helpt haar om stapjes te maken en de droom te koppelen aan haar achtergrond. De achterliggende boodschap is: je mag er zijn. De wereld heeft ook boodschap aan jou”.

“Door het werk met vluchtelingen kwam mijn eigen verleden ook weer naar boven drijven. Het raakte iets van mijn roots. Mijn opa, oma en tante hebben in Jappenkampen gezeten. Meteen na de oorlog werd mijn moeder geboren. Ik besef nu dat mijn oma voor haar een totaal andere moeder was dan mijn moeder voor mij kon zijn. Door het werk met vluchtelingen ben ik mijn oma meer gaan waarderen. Ik kan me beter verplaatsen in wat zij allemaal heeft moeten doorstaan”.

Wat vond je moeilijk?
“Het tempo ligt een stuk lager. Je moet niet te veel willen en dat betekent dat je als trainer ook moet kunnen loslaten. Tegelijkertijd moet je duidelijkheid scheppen waar je naar toe wilt werken.

Ook zitten er grote verschillen in de innerlijke motivatie. In mijn werk als coach ben ik gewend om laatkomers niet te belonen. Met deze doelgroep is het anders. Als ze te laat binnen komen zeg je: “Gaaf dat je toch bent gekomen.” Je gaat ook anders om met negatief gedrag, zoals het gebruik van een mobiele telefoon. Ze gebruiken die ook om woorden te vertalen. Als trainster moet je alle oordelen aan de kant zetten. Ik ben nog milder geworden”.

Wat wil je een trainer meegeven?
“Geniet van de ontmoeting. Je ontmoet bijzondere mensen en culturen en door deze ontmoeting maak je ook connectie met je eigen ontstaansgeschiedenis. Het is prachtig om die mensen te zien stralen door zelf te gaan stralen”.