Hoe is het nu met…. Marwan
In 2016 maken we binnen de ToekomstAcademie Utrecht kennis met de 16-jarige Marwan uit Irak. Hij heeft ambities om als fysiotherapeut aan de slag te gaan. Op de afsluitende Talentenmarkt neemt hij een verslaggever van Radio 1 onder handen. Zijn coach en maatje zijn vol lof over zijn leergierigheid. Coach Yola: ‘Als Marwan hier komt neemt hij ook zijn broertje en zus mee. Ik geef ze rekenles. Ze buitelen bijna over elkaar heen om het antwoord te geven. Dat zie ik bij Nederlandse kinderen niet zo vaak.’ En maatje Iana: ‘Hij is zeer gedreven en gemotiveerd, terwijl hij nog maar zestien jaar is. Het is tof om te zien hoe hij dat allemaal doet en uitzoekt. Heel zelfstandig.’
Foto: Gerian Alofs
Voor onze rubriek ‘Hoe is het nu met….’ gingen we op bezoek bij Marwan.
– Door Gerard van den Berg –
Toen wij jou in 2016 leerden kennen was je volop bezig de wegen te verkennen voor een toekomst als fysiotherapeut. Wat doe je nu?
‘Ik volg een zorgopleiding op het ROC-Midden-Nederland. Momenteel loop ik stage in een verpleegtehuis in Doorn. Ik ben erachter gekomen dat fysiotherapie voor mij te hoog is gegrepen. Ik wil nu kijken of ik aan de slag kan als verpleegkundige of apothekersassistent. Ik wil graag iets voor andere mensen betekenen.’
Waar komt die drive vandaan om iets voor anderen te willen betekenen?
‘Toen ik klein was wilde ik al dokter worden. Dat is niet meer uit mijn hoofd gegaan. Dat geldt niet alleen voor mij; ook mijn broertje wil in de zorg werken. Hij komt binnenkort een keer meekijken.’
Wat zijn jouw kernkwaliteiten?
‘Ik ben behulpzaam, vriendelijk en alert. Het is bijvoorbeeld best lastig om met oudere mensen te werken. Het vergt veel geduld, maar ik ben in staat in moeilijke situaties rustig te blijven. Op mijn eerste dag moest ik een mevrouw helpen die de oorlog nog heeft gemaakt. Ze was ook heel negatief naar mij toe. Ze zei: ‘Jij moet hier weg. Je spreekt geen Nederlands.’ Ik bleef met haar praten en probeerde haar zo goed mogelijk tot rust te brengen.’
Hoe is het om met ouderen te werken?
‘Ik vind het heel mooi om te doen en merk dat ze met mij meer contact maken dan met andere personeelsleden. Ik praat meer met ze. Bijvoorbeeld over hoe hun leven er vroeger uit zag. Ik vind dat contact belangrijk. Het hoeft niet voor mijn stage, maar het contact met mensen spreekt mij aan. Op vrijdag gaan we oude liedjes met ze zingen, zoals ‘Daar bij die molen…’ Ik ken het lied nog niet uit mijn hoofd, maar ik vind het prachtig om te zien hoe blij de mensen worden van het zingen.’
Wat heeft de periode bij NDC bijgedragen aan jouw ontwikkeling?
‘Het heeft heel veel verschil gemaakt. Ik heb vooral op taalgebied veel ontwikkeling doorgemaakt door het contact met Nederlanders. Mijn coach en maatje hebben me goed geholpen bij het onderzoeken van mijn vervolgstappen op schoolgebied. Dankzij hen heb ik de stap kunnen maken naar ROC-Midden-Nederland. Daar ben ik ze heel dankbaar voor. Door NDC heb ik ook mijn netwerk vergroot en heb ik een bijbaantje gekregen als vakkenvuller bij Albert Heijn. Bovendien hebben mijn ouders ook taalcoaches gekregen via mijn coach. Allemaal winst!’
Foto: Gerian Alofs
Wat zijn je toekomstplannen?
‘Ik wil nog graag ervaren hoe het is om apothekersassistent te zijn, zodat ik beter kan kiezen wat ik wil gaan doen. Eigenlijk hoop ik dat ik als verpleegkundige in een ziekenhuis kan gaan werken. Dat lijkt mij een hele afwisselende baan.’
‘Niet daar waar je vandaan komt, maar daar waar het goed met je gaat, is je thuis’, is het credo van Bright Richards. Wat is thuis voor jou?
‘Thuis staat voor mij op nummer één: ouders, broers, zus. En dat blijft ook op nummer één. Hier in Nederland voel ik me ook thuis. Ik voel me vooral veilig. In het begin is het moeilijk om contact te krijgen omdat je de taal niet beheerst, maar nu lukt het beter om contact te krijgen.’
Help jij ook een jonge vluchteling op weg? Word connector! Stuur een e-mail naar vrijwilligers@newdutchconnections.nl of bel met 06 534 416 77 .
#iamaconnector
