‘Als ik in Iran was gebleven was ik nu boekhouder geweest, iets wat ik helemaal niet wil zijn’

Met een grote glimlach op haar gezicht komt de drieëntwintig jarige Mohadese binnen lopen bij New Dutch Connections, ze heeft haar man Yaser en dochtertje Diana meegenomen, die nieuwsgierig om zich heen kijkt. In deze aflevering lees je het verhaal van de uit Iran gevluchte jonge vrouw, die deelnam aan de Engineering module in samenwerking met Arcadis in Arnhem.

Omschrijf jezelf eens?
Mohadese gaat rechtop zitten en begint met een luide stem te vertellen: ‘Vrolijk: ik lach altijd en ik geef niet op’.

Kun je dat uitleggen misschien?
‘Ik geef gewoon niet op. Als er in een bepaalde situatie moeilijkheden zijn dan zal dat mij nooit stoppen. Op school bijvoorbeeld, als ik iets niet begrijp dan ga ik net zo lang studeren totdat ik het wel begrijp’. Mohadese begint te lachen en kijkt naar haar dochtertje die op de schoot van haar vader zit en met haar handen op tafel slaat. ‘En ik ben ook soms koppig… net als mijn dochtertje’.

Je bent een echte doorzetter dus. Wat studeerde je in Iran?  
‘In Iran studeerde ik Accountancy, maar dat wilde ik helemaal niet studeren. Rekenen en cijfers vind ik echt helemaal niet leuk. Maar ik had geen keus. In Iran heeft de overheid heel veel macht. Er wordt van bovenaf bepaald dat sommige beroepen alleen door mannen mogen worden uitgevoerd. Daarom is het als vrouw heel lastig om een baan te vinden in bijvoorbeeld de Civiele Techniek, wat ik het allerliefste zou willen studeren. Accountancy daarentegen is in Iran echt een typisch beroep voor vrouwen. Daarom moest ik dat studeren, tegen mijn zin in’.

Hoe ben je bij New Dutch Connections gekomen?
‘Een vriend van mij vertelde over New Dutch Connections en de modules die er worden georganiseerd. Ik was meteen enthousiast! Ik dacht: dit is de manier om te doen wat ik écht leuk vind. Bob (Coördinator Jongeren van de ToekomstAcademie) heeft de module Engineering bij Arcadis aangeraden. In deze module staat duurzaamheid centraal. Dat vond ik heel interessant klinken en het is ook heel goed voor mijn toekomst. Daarnaast was het de ideale manier om met nieuwe mensen én Nederlanders in contact te komen. Voordat ik mij aanmeldde bij New Dutch Connections kende ik nog maar weinig Nederlanders. Nu heb ik veel contact met mijn Nederlandse maatje en coach die mij op weg helpen.’

Fijn hoor! Zien jullie elkaar vaak?
‘Ja we hebben regelmatig contact en we lijken zelfs een beetje op elkaar. We zijn allemaal positieve mensen, heel nieuwsgierig naar elkaar en lachen veel. Elke dinsdag spreken we af om Nederlands te leren en om elkaar beter te leren kennen.’

Kun je wat meer over de module zelf vertellen?
‘Elke les begon met een uur soft skills training. Ik ben heel blij met deze lessen. We leren hoe we het beste kunnen communiceren met Nederlanders. Bijvoorbeeld dat je Nederlanders in de ogen moet kijken als je met hen praat. Dat is in ons land niet zo. In Iran kijk je mensen die ouder zijn dan jijzelf helemaal niet aan, dat heeft te maken met respect. Het is wel even wennen dat het hier anders is, maar we oefenen hier veel mee. Na deze training start de les van Arcadis. Iedere week staat een ander onderwerp centraal en wordt de les door een andere medewerker gegeven. Ik vind het een hele interessante module, omdat we veel leren over duurzaamheid. We leren bijvoorbeeld hoe je impact creëert op een duurzame manier. Arcadis is expert op het gebied van innovatieve projecten, ze geven veel voorbeelden uit de praktijk waar ik veel van leer. Iedere les eindigt met een opdracht. Laatst hebben wij een adviesplan opgesteld voor de Universiteit van Maastricht. Maastricht is een drukke stad en er studeren veel jongeren. Aan ons de opdracht om te adviseren hoe ze Maastricht vriendelijker kunnen maken voor studenten.’

Wat was jullie advies?
‘Betere OV-verbindingen maken. Samen met een leermeester van Arcadis hebben we gekeken naar hoe we dit op een duurzame manier kunnen implementeren. Leren over duurzaamheid vind ik heel interessant, omdat het heel actueel is. Daarom is het ook goed voor de toekomst.’

Wat wens je voor de nabije toekomst?
‘Een goed leven hebben en een leuke baan vinden. Als ik in Iran was gebleven had ik nu waarschijnlijk een baan gehad als boekhouder, wat ik helemaal niet wil. Ik weet dat mijn toekomst hier in Nederland ligt, het land waar ik kan doen wat ik écht leuk vind. Eerst wil ik nog verder studeren, zodat ik een goede baan kan vinden. Het liefste in de Engineering, want ik vind het echt heel erg interessant.’

Zijn er nog meer gebruiken in Nederland waar je aan moest wennen?
‘Haha, ik vind het zo vreemd dat Nederlands zo vroeg eten en slapen. Ik moest echt wennen aan dit andere ritme. Oh, en dat je in Nederland alles moet plannen is ook nieuw voor mij. Zélfs als je een kopje koffie met iemand wilt drinken, moet je eerst een afspraak maken. In Iran gaat dit meer vanzelf’.

Als je de term ‘I am a connector’ hoort, waar denk je dan aan?
‘Netwerken. Nieuwe mensen ontmoeten. Vooral in een nieuw land is het belangrijk dat je nieuwe mensen ontmoet, omdat zij er voor je kunnen zijn als er problemen zijn. Mijn maatje en coach bijvoorbeeld. Zij zijn inmiddels als een vriend voor mij. We leren veel van elkaar. Ik leer bijvoorbeeld veel van de Nederlandse cultuur en zij leren van mij over de Iraanse cultuur. Ook helpen we elkaar met problemen en voeren we veel goede en soms ook lastige gesprekken. Daarnaast helpt mijn coach mij met het vinden van een goed kinderdagverblijf voor Diana, zodat mijn man en ik binnenkort kunnen studeren.’

Kun je Nederland al als je ‘thuis’ noemen?
Er valt even een stilte. ‘Thuis is waar je hart is. En als mijn gezin maar bij me is. Mijn gezin is hier en we wonen samen in een huis, dus ja: Nederland is nu mijn thuis’.

Heb je ook al een Nederlands lievelingsgerecht?
‘Ja stamppot natuurlijk!Haar man vult aan: ‘Niet alle soorten stamppot zijn lekker hoor! Maar boerenkool vinden wij bijvoorbeeld erg lekker. En het is ook nog eens heel gezond.’

Heb je nog advies voor jongeren die net nieuw in Nederland zijn?
‘Ik kan het niet vaak genoeg zeggen maar het allerbelangrijkste is: leer Nederlands. Als je Nederlands spreekt, kun je contact hebben met mensen. Alleen dan kun je Nederland pas echt leren kennen.’

Ik zeg Mohadese, Yaser en de kleine Diana gedag. De sjaals gaan om en de mutsen worden opgezet, want het is koud buiten. We spreken af om binnenkort te gaan schaatsen. ‘Kun je al schaatsen?’, vraag ik. ‘Nee hoor, maar ik wil het wel heel graag leren!’. Ik besef me dat Mohadese misschien nog wel meer wil weten van de Nederlandse cultuur dan ik. Ik, die geen stamppot boerenkool lust en tijdens deze winterse temperaturen het liefste binnen blijft…

Help jij ook een jonge vluchteling op weg?  Word connector! Stuur een e-mail naar vrijwilligers@newdutchconnections.nl.

Tekst; Anouk Duba
Foto; Ribal Khatib, deelnemer Engineering module

 

Dit vind je misschien ook leuk...